Ο διπλός χαρακτήρας της Εικαστικής-Οργανισμικής Ανάλυσης Ονείρου συνίσταται στο ότι αποτελεί ένα έργο τέχνης και την ίδια στιγμή μία ψυχοθεραπευτική μεθοδολογία. Ως εικαστικό έργο όπως και ψυχοθεραπευτική υπηρεσία αποτελεί προϊόν, συνεπώς γίνεται εμπορεύσιμο, με την αυτονομία του όμως απορρίπτει ταυτόχρονα τον εμπορευματικό του χαρακτήρα.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο χρόνος της ανθρώπινης ζωής συνίσταται επίσης σε ένα διπλό χαρακτήρα, την επαγρύπνηση, που συνοδεύεται επί το πλείστων από ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας και τον ύπνο, όπου κυριαρχεί συνηθώς αποκλειστικά το ασυνείδητο.
Όταν είμαστε ξύπνιοι το αθώο παιχνίδι της καλά οργανωμένης καθημερινότητάς γεμάτης από εικονικές αστραπές και νευρικής πρόσληψης εντυπώσεις, διόλου απίθανο να μας προκαλεί μία παράδοξη τύφλωση και ακινητοποίηση.
Υιοθετώντας τα διδάγματα της αρνητικής εντροπίας (τάξη, οργάνωση, εξέλιξη) με την τάση της προς αύξηση της εντροπίας (αταξία, αποδιοργάνωση στασιμότητα, λίμναση) που συγγενεύουν με την ψυχοθεραπευτική αντίληψη του ανθρώπινου ψυχισμού και αποδεχόμενοι παράλληλα την γραμμική πορεία της τέχνης από την αναπαραστατικότητα της μίμησης προς την αφαίρεση, καταλήγουμε στο σημείο μηδέν που ενδεχομένως να μας οδηγεί η καθημερινή μας νευρωτική δράση που παίρνει την μορφή υποχρεώσεων, δραστηριοτήτων, προγραμμάτων και καταλήγει στο τέλος (της ημέρας) στο χάος.
Ακριβώς αυτό το χρονικό σημείο της σιωπής αποτελεί την έναρξη της Εικαστικής-Οργανισμικής Ανάλυσης Ονείρου. Στον ύπνο, το ανθρώπινο σύστημα αφήνεται στην κίνηση της αρνητικής εντροπίας του ονείρου, το οποίο δημιουργεί ένα άρτια δομημένο νέο αφηγηματικό σύμπαν εικόνων.
Πρωταγωνιστής αυτής της αφήγησης είναι εκείνος που ονειρεύεται, ο εντολοδόχος λάτρης της τέχνης, ο αναλυόμενος που αφηγείται το όνειρό του και έχει την εξουσία να ξεχάσει, απωθήσει, απορρίψει, να προσαρμόσει και αντιπροτείνει εικόνες. Τον βοηθητικό ρόλο παίρνει ο σωματικός ψυχοθεραπευτής και εικαστικός ερμηνευτής, που σημειώνει και καταγραφεί επιμελώς, μέσω της γλώσσας της εικόνας, την όλη δράση του ονείρου και τους ελεύθερους συνειρμούς αμφότερων, χρησιμοποιώντας διαφορετικά εικαστικά μέσα.